Maszyna Turinga to teoretyczny model obliczeń, zaproponowany przez Alana Turinga w 1936 roku. Składa się z kilku elementów, które umożliwiają wykonywanie obliczeń.Główne części maszyny Turinga to:
Taśma: Taśma jest nieskończoną sekwencją komórek, z których każda może pomieścić symbol ze skończonego alfabetu.Rozciąga się w nieskończoność w obu kierunkach.Taśma służy jako podstawowe miejsce przechowywania danych podczas obliczeń.
Głowa: Głowica jest mechanizmem odczytu/zapisu, który skanuje symbole na taśmie.Może odczytywać symbol w bieżącej pozycji, pisać nowy symbol i przesuwać się w lewo lub w prawo wzdłuż taśmy.
Kontrola stanu skończonego: Ten składnik działa jak mózg maszyny Turinga.Określa zachowanie maszyny na podstawie aktualnego stanu i skanowanego przez głowicę symbolu.Sterowanie stanem skończonym odpowiada za przechodzenie między stanami i aktualizowanie taśmy.
Rejestr państwowy: Rejestr stanu zawiera aktualny stan maszyny Turinga.Zachowanie maszyny zależy zarówno od aktualnego stanu, jak i skanowanego symbolu.
Alfabet: Alfabet to skończony zestaw symboli, które maszyna Turinga może odczytywać i zapisywać na taśmie.Zwykle zawiera zarówno symbole wejściowe, jak i specjalne symbole używane do celów kontrolnych.
